بیا تو رگ رگــم را پـــاره کُــــــن ، نیشتر بزن، لیلی!
دلت گـــر یخ نَشُد: از ســــــــر بزن، بیشتر بزن، لیلی!
دگر این نعش ســــــــــــرگردان شده بار ِ ســـر ِ دوشم
شَقش کُن، بند - بندش کُن، بزن! خنجر بــــزن، لیلی !
تمام لحظه های هستی ام مــرگ اســـــت و جان کندن
تمامش کُن! بــــه قتلم آســـــتین را بَـــــر بزن، لیلی!
جــــهادی شو، گمانم کُـــن چــــو شهر کابل و آنگاه :
به موشک شرق وغـــــرب وسینه ی قمبر بزن،لیلی !
« حلالـــــم » کُن، بــــــرقصانم ز بعد ِ سر جدا کردن
به روغن داغ گردانم، بــــه رگ : اخگر بزن، لیلی !
نپرس از« قاف »و«کاف»من،چه فرقی میکند ظالم!
چَکُش بردار با میخ و بـــــــه پا و ســـر بزن، لیلی!
بـــــرای طــــــــرح مرگ من به دنبال چه الهامی!؟
ســــــری تا کندهارا و گهی لــــــوگر بـــزن، لیلی !
ســــــــــــرم را که به پایت سالها سائیده می رفتم
به سبک و شیوه ی نابِ « مُلا عمر » بزن، لیلی!
بپوشانم تو« دست دوزیِ » دست دشــــمن ما را
کلـــــــــید انفجارم را، الله اکبر ! بـــــــزن، لیلی !
نمُردم، در کنار جاده یا جایی کــــــــه می خواهی
ببندم، رو به خاکم کن... و بعدن سر بزن، لیلی!
No comments:
Post a Comment